Χωρίς να θέλω να παραλληλίσω τη Πορεία του Θεανθρώπου, με την δική μας, απλά ερωτώ για το πότε επιτέλους εμείς θα ξυπνήσουμε;………..
Εκείνος βέβαια, εξαφανίστηκε από την Γη απογοητευμένος τελείως από τους ανθρώπους(δική μου η ερμηνεία της Ανάστασης)!
Εμείς πάλι μετά τα τόσα δεινά που τραβήξαμε (πόλεμοι και Εμφύλιος, πείνα, διωγμοί και αναγκαστική μετανάστευση), αφού κάποτε ηρεμήσαμε κάπως, προτού βάλουμε τις βάσεις για μία πιο σίγουρη διαβίωση, πέσαμε με τα μούτρα στην Διαφθορά και στην επιδερμική απόλαυση. Στόχος Ζωής, η ικανοποίηση και των πέντε αισθήσεών μας χωρίς τελειωμό. Εκεί ξαπλωμένοι κάτω από τον ζεστό Μεσογειακό μας ήλιο. Εκεί μας βρήκε εύκολα θύματα το Παγκόσμιο Εμπορικό Σύστημα και μας χρέωσε, αφού η ολοένα και πιο ατέλειωτη δίψα για μεγαλομανία και επίδειξη στον διπλανό μας ήταν ο σκοπός της ζωής μας! Εμείς που πεινάσαμε, που ψοφήσαμε στο κρύο της Ανέχειας και της Ανασφάλειας….Εμείς που κεραμίδι δικό μας δεν είχαμε, χρεωθήκαμε για πισίνες, για τεράστια σπίτια! Κλέψαμε όποιον βρήκαμε μπροστά μας, αδικώντας τους συνανθρώπους μας, καταπατήσαμε τα πάντα…..Εμείς οι ηλίθιοι, χωρίς μυαλό, ζούσαμε σαν να πιστεύαμε, πως θα ζήσουμε αιώνια! Τρώγαμε σαν να μην είχαμε φάει ποτέ στην ζωή μας! Ήταν το Εθνικό μας σπορ. Όχι για όλους σίγουρα. Αλλά για τους περισσότερους. Παθιαζόμαστε κομματικά, έχουμε γνώμη επί παντός επιστητού! Κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα, κοροϊδεύαμε τους ξένους λαούς. Δεν σεβόμαστε ούτε την ίδια την Πατρίδα μας. Το Εγώ μας να ήταν καλά και όλα τα άλλα στην φωτιά!....
Και τώρα;…….Τώρα πέσαμε στον γκρεμό! Το κακό δεν είναι αυτό! Είναι που ενώ βλέπαμε τον γκρεμό, κρατούσαμε το στόμα μας κλειστό! «Δεν βαριέσαι» λέγανε αυτοί όλοι που τους δώσαμε το δικαίωμα να ορίζουν αυτήν την χώρα. «Εμείς θα βγάλουμε το φίδι απ’ την τρύπα;» «Άσε να την πάθουν οι επόμενοι!»……
Στην ουσία δηλαδή, είναι όλοι τους υπεύθυνοι, για ότι έχει πάθει η χώρα αυτή. Ακόμα και εκείνοι, οι οποίοι ποτέ δεν κυβέρνησαν λόγω μεγέθους κόμματος (μέσα όμως στην Βουλή), είναι υπεύθυνοι! Και εμένα η λογική μου δεν περιέχει την αναλογικότητα ευθύνης. Όσοι γνωρίζανε (που ήταν υποχρεωμένοι να ενδιαφερθούν και να μάθουν σαν Αντιπολίτευση όποιου μεγέθους-τόσο η ευθύνη μεγαλύτερη για τις Αξιωματικές Αντιπολιτεύσεις), π.χ, πως η Ολυμπιακή, ο ΟΣΕ και πολλοί άλλοι Οργανισμοί «έμπαιναν μέσα» κάθε ημέρα και δεν «μιλούσαν» είναι ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ!
Εκείνος όμως που την έπαθε άσχημα στη ουσία, είναι ο Λαός! Γιατί όσοι από τους πολιτικούς δεν εκλέχθηκαν για την επόμενη προ του τέλους Κυβέρνηση….απλά ανάσαναν, αφού απομακρύνθηκαν κατά την λογική τους από την ευθύνη του εγκλήματος. Αρκετοί από αυτούς προφανώς είχαν κάνει και το κουμάντο τους και έτσι «κάτι έτρεξε στα γύφτικα»!
Αυτά όλα τα έχουμε πραγματικά συνειδητοποιήσει;..
Θα συνεχίσουμε την ίδια λογική και αυτήν την κάκιστη Νοοτροπία που μας «στραβώνει» μια ζωή;.
Καταλάβαμε καλά πως αρκετοί πολιτικοί, πρόδωσαν στην ουσία αυτήν την χώρα;….Καταλάβαμε πως τα έργα των πολιτικών ΠΡΕΠΕΙ να κρίνουμε και όχι τα λόγια τους απ’ τα μπαλκόνια, τις ψεύτικες υποσχέσεις και τα προεκλογικά τραπεζώματα στις προεκλογικές τους προσπάθειες;……………..
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ!
Σεβασμό χρειαζόμαστε! Τιμιότητα χρειαζόμαστε! Ευνομία χρειαζόμαστε! Κράτος δυνατό χρειαζόμαστε! Δικαιοσύνη χρειαζόμαστε! Ενδιαφέρον για τα προβλήματα της Κοινωνίας!
ΚΑΛΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ! Χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να υπάρξουμε!.....
Είχαμε έως σήμερα, κάτι σταθερό από όλα τα παραπάνω;.. Κανένα σταθερό! Όλα στον αέρα! Όλα τρύπια. Αρουραίοι παντού!
Έφτασε λοιπόν η ώρα της Πραγματικής Αλλαγής!
Η ώρα της Αξιοκρατίας, η εκτίμηση των πραγματικών προσόντων και αξιών των υπεύθυνων πολιτικών. Τα χλωρά Πρέπει να ξεχωρίσουν από τα άχρηστα πλέον ξερά!
Προτείνω έτσι πολύ απλά, να μεθοδευτεί μία Περαίωση Πολιτικής Ευθύνης, από την Πολιτεία, για όσους πολιτικούς και μη, βρέθηκαν μπερδεμένοι με την Διαφθορά εις βάρος του Κράτους- που σημαίνει εις βάρος των πολιτών. Να τους δοθεί έτσι μία τελευταία ευκαιρία δήλωσης και ανάληψης της όποιας ευθύνης τους, σαν περαίωση της ενοχής τους. Επιστρέφοντας με το αζημίωτο μέχρι σήμερα στη Πολιτεία, ό,τι δεν τους ανήκει. Και να ξεχάσουν βέβαια από εδώ και εμπρός, κάθε τους εμπλοκή με την Πολιτική. Και η Πολιτεία, να μην ζητήσει καμία περαιτέρω ποινική η άλλη δίωξη. Οι φυλακές άλλωστε είναι γεμάτες και δεν αντέχουν άλλους. Επί πλέον να τους χρεωθεί και από πάνω το Κράτος ε, πάει πολύ !..
Όλα αυτά βέβαια να δοθούν σαν τελευταία ευκαιρία από την Πολιτεία πριν κινηθεί δραστικά και επίμονα να εντοπίσει η ίδια τους «αρουραίους»! Γιατί τότε ο πέλεκυς της τιμωρίας θα είναι πολύ βαρύς!
Είναι ο μόνος τρόπος για να «καθαρίσει» η κατάσταση και να επέλθει η Ηρεμία στον τόπο αυτό τώρα, που χρειάζεται πολλές θυσίες.
Που σημαίνει χρειαζόμαστε πρωτίστως την ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΨΥΧΙΑ.
Και εκείνοι που έπραξαν ό,τι έπραξαν, θα πάψουν να υφίστανται συνέχεια προσβολές, για τις οποίες οι ίδιοι φέρνουν ακέραιη την ευθύνη. Και το Δημόσιο Ταμείο θ’ ανακουφιστεί λίγο……..δεν είμαι βέβαιος, ίσως αρκετά.........
Και η χώρα θα μπορέσει Ενωμένη να βάλει τάξη στα οικονομικά της, να διεκδικήσει τις δικές της πηγές ενέργειας, (που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες-ερωτηματικό για το ποιο χέρι τις κρατάει ανεκμετάλλευτες). Όπως και να υπερασπίσει τα επί πολλά χρόνια δικαιώματά της πιο διεκδικητικά, πιο αποτελεσματικά. Και τότε θα μπορέσουμε να φωνάξουμε πως η Ελλάδα πραγματικά «Ανέστη!»..
Όλα αυτά βέβαια ίσως φανούν σε πολλούς, ΑΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΤΑ! Είναι γεγονός πως είναι δύσκολο να γίνουν. Εγώ όμως πιστεύω, πως για να γίνει κάτι "το διαφορετικό" στην Ελλάδα, για το πραγματικό της συμφέρον (όλων μας δηλαδή), ΠΡΕΠΕΙ να γίνει κάτι τέτοιο. Εάν θέλουμε να συμμετάσχουν οι πολίτες στις θυσίες (που ήδη το κάνουν πολύ ακριβά), χωρίς να αγανακτούν! Και η αγανάκτηση, όταν είναι μεγάλη δεν είναι καλός σύμβουλος! Γι’ αυτό ελπίζω….πάντα θέλω να ελπίζω……
