Και
εκεί που ξεκινώ να γράψω κάτι ευχάριστο βρε αδελφέ, να σου και πάλι ειδήσεις που εξοργίζουν φαντάζομαι πολλούς: Ένας Αφγανός
κλέβοντας την τσάντα μιας νεαρής κοπέλας στην Κέρκυρα, την πετάει από γκρεμό ύψους
8 μέτρων! Ένας Έλληνας (της κακιάς ώρας), 40 χρονών, εδώ και 4 μήνες ενοχλούσε
μαθήτριες ακολουθώντας τις, έξω από τα σχολεία, επάνω σε μία μηχανή και φορώντας
κάσκα. Τις συνόδευε, μέχρι το σπίτι τους και μέσα στο ασανσέρ τις ενοχλούσε φτάνοντας
μέχρι τον βιασμό σε ορισμένες. Επιτέλους
συνελήφθη και ακολουθείται η γνωστή διαδικασία κάθε κατηγορούμενου. Εκείνο το
οποίο με εξοργίζει επανειλημμένα (και πιστεύω και πάρα πολλούς πολίτες ), είναι το ό,τι αφού οι διάφοροι
κατηγορούμενοι εγκληματίες, ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ, τις πράξεις τους, τους βλέπουμε στις ειδήσεις,
ακόμα και μετά την ομολογία τους πολλές φορές, να τους σκεπάζουν τα πρόσωπα με
αυτό το «ζελέ» και διερωτώμαι το γιατί. Μου προξενεί αυτό μεγάλη εντύπωση και λύπη.
Τι σημαίνει αυτή η κάλυψη;…..Αντί να τους εκθέσουμε παντού ανά την Επικράτεια,
προσπαθούμε να τους διαφυλάξουμε από μία διαπόμπευση, η οποία για τις περιπτώσεις
αυτές θα γλίτωνε καινούργια θύματα;…..Στην
περίπτωση του 40χρονου, άκουσον –άκουσον, είναι η τρίτη φορά που συλλαμβάνεται
για παρόμοιες εγκληματικές πράξεις και αφού υπέστη ένα διάστημα 9 χρόνων στην
φυλακή (αντί των 20-30 χρόνων νομίζω),αφέθη πάλι ελεύθερος στην Κοινωνία! Και έτσι
επανήλθε δριμύτερος!.. Η Πολιτεία δεν μπορεί να αισθανθεί, αυτό που αισθάνθηκαν
πρώτα τα ίδια τα θύματα και μετά οι γονείς και οι συγγενείς, αλλά και ολόκληρο
το Πανελλήνιο για τέτοιου είδους τιμωρίες;…Δηλαδή ο Πόνος των πραγματικών θυμάτων
δεν μετράει και προσέχουμε περισσότερο να μη θίξουμε τους εγκληματίες, τους οποίους
θα έπρεπε (δική μου άποψη που μου βγαίνει αβίαστα), να τους τιμωρήσουμε αυστηρότατα
για παραδειγματισμό; Και όχι να δείχνουμε, σαν Κοινωνία πως εμείς είμαστε ανώτεροι
άνθρωποι και τους δίνουμε την ευκαιρία να μας «τσαλακώσουν» ξανά την ψυχή! Εάν
τα συνεχώς αναφερόμενα «Ανθρώπινα Δικαιώματα» που πολύ καλώς υπάρχουν, φτάνουν
σε τέτοια αποτελέσματα, τότε «τσαλακώνουν»
πολλά πραγματικά θύματα εγκληματιών! Δηλαδή ξεχνάμε τα δικά τους Ανθρώπινα
Δικαιώματα! Και αυτή είναι η μεγαλύτερη Αδικία που ζούμε!
Ας
το δούμε λίγο πιο βαθιά και με μεγαλύτερη ευαισθησία το θέμα. Παράθυρο η μείωσης
ποινής πολλών εγκληματιών, με την δικαιολογία των «ψυχικών διαταραχών»! Οι
δυστυχείς όμως σοβαρά διαταραγμένοι ασθενείς, δεν είναι δυνατόν να κυκλοφορούν
ανάμεσά μας! Αυτή είναι μία άλλη ιστορία σοβαρή που η Πολιτεία, θα Πρέπει ν’
αντιμετωπίσει. Όχι όμως έτσι όπως κάνει έως σήμερα……
Ας
σκύψουν οι υπεύθυνοι στο πρόβλημα. Καλοί
οι αριθμοί, η Ανάπτυξη η Ανεργία, η Παιδεία και πολλά άλλα, που μας ταλαιπωρούν
καθημερινά. Η ζωή όμως στις πόλεις συνεχίζεται.
Η Αστυνομία δεν προλαβαίνει ν’ αντιμετωπίζει εγκλήματα, παραβάσεις σε τέτοια
μαζικότητα. Ας μην ζητάμε και από τα όργανα, θαύματα! Ας σκεφτούμε πως αισθάνεται
ένα όργανο (εγώ απλά το φαντάζομαι, μια και δεν έχω καμία σχέση με το επάγγελμά
τους), όταν συναντούν πάλι μπροστά τους κάποιον που κάποτε τον συνέλαβαν με κίνδυνο
ακόμα και την ζωή τους να χάσουν. Και μαθαίνουν, πως την «γλίτωσε» φθηνά! Η
απογοήτευση είναι μεγάλη και να πούμε και μια αλήθεια: γιατί θα πρέπει να εργάζονται
με τον ίδιο ζήλο, όταν βλέπουν διάφορους εγκληματίες να επανέρχονται και πάλι
και να τους ταλαιπωρούν;………
Εγώ
ελπίζω να είμαι υπερβολικός. Μέχρι όμως να πεισθώ, επιτρέψτε μου ν’ ανησυχώ και
να διαφωνώ! Πάντα όμως ελπίζω…….δεν γνωρίζω όμως εάν θα προλάβω να δω μία Ελλάδα,
όπως την φανταζόμουνα στα παιδικά μου χρόνια από την γενέτειρά μου την Αίγυπτο!..........
