Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ



SYNC BLOGS



Με  αφορμή, κάποιο ρεπορτάζ από επαρχία, σε κάποιο κανάλι, μόλις και πρόλαβα ν΄ ακούσω, για μία συμφωνία μεταξύ  Ξενοδόχων, Εστιατόρων, Αγροτών,  Κτηνοτρόφων, Τυροκόμων και Αλλαντοποιών σχετική με την προσπάθεια προβολής των Ελληνικών Τοπικών Προϊόντων. Βάσει της οποίας να καταναλώνονται κατά προτίμηση στα πρωινά και τα γεύματα των πελατών τους. Επρόκειτο για τον Νομό των Ιωαννίνων.
Αυτή η συμφωνία, όσο και εάν φαίνεται μικρής σημασίας, εάν μεθοδικά οργανωθεί και λάβει σάρκα και οστά,  θα είναι η πιο μικρή προσπάθεια που μπορούμε να κάνουμε για να αυξήσουμε θέσεις εργασίας, αλλά και να κρατηθεί ένα μεγάλο κομμάτι πολύτιμου συναλλάγματος μέσα στην ίδια την χώρα μας. Το έχομε επισημάνει πολλές φορές και αισθανόμαστε ευτυχείς που, αρχίζουμε να σκεπτόμαστε ουσιαστικά για το συμφέρον της Πατρίδας!
Αυτό δεν αρκεί να γίνει μόνο στο Νομό των Ιωαννίνων, αλλά σε ολόκληρη την επαρχιακή Παραγωγική Ελλάδα! Αυτή δηλαδή που τόσα χρόνια, αφέθηκε στην μοναξιά της.
Για να πετύχει όσο το δυνατό περισσότερο αυτή η προσπάθεια, χρειάζεται και η απόλυτη κατανόηση από τους παραγωγούς των Τοπικών Προϊόντων, οι οποίοι Πρέπει να κρατήσουν Άριστη την Ποιότητα και Ανταγωνιστική την Τιμή των παραγομένων ειδών. Στην Ελλάδα παράγουμε ήδη, αγροτικά, κτηνοτροφικά, αλλαντικά και τυροκομικά προϊόντα αρίστης ποιότητας. Το πρόβλημά μας είναι η Συνέπεια και η Συνέχεια!
Το όφελος θα είναι τεράστιο ακόμα και για εδέσματα παραδοσιακά Ελληνικά, όπως οι διάφορες εξαιρετικές πίτες, τα ποικίλα γλυκά κουταλιού και άλλα και άλλες λιχουδιές για τις οποίες τρελαίνονται και οι Έλληνες, αλλά και οι ξένοι επισκέπτες μας. Και που δεν χρειάζονται ειδικούς και πανάκριβους ΣΕΦ για να παρασκευαστούν, αλλά απλές Ελληνίδες νοικοκυρές.
Με αυτόν τον τρόπο, θα προσφέρομε στον επισκέπτη Ελλάδα σε όλες τις διαστάσεις, συνοδευόμενες ακόμα και με την Μουσική και τους Χορούς μας!
Το να προσπαθούμε να μιμηθούμε την ξένη κουζίνα και αυτήν με κακό τρόπο λόγω μη σωστής ενημέρωσης, δεν ωφελούμαστε. Ας αφήσουμε να υπάρχει μερικώς στα ξενοδοχεία και εστιατόρια πολυτελείας, τα οποία όμως και αυτά Πρέπει, ν’ ακολουθήσουν την τακτική της επαρχίας. όσον αφορά τα Ελληνικά Προϊόντα!
Πρέπει να καταλάβουμε καλά πως δεν πρόκειται οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι μας πωλούν τα δικά τους προϊόντα, να μας πιέσουν να αναπτύξουμε τα δικά μας. Αυτό Εμείς και μόνο Εμείς, είναι επιτέλους η ώρα να το καταλάβουμε.
Δυστυχώς δεν πρόλαβα ν’ ακούσω τη ιδιότητα κάποιου κ. Ιωάννου (νομίζω ο Περιφερειάρχης του Νομού των Ιωαννίνων, αλλά δεν είμαι σίγουρος) στον οποίο οφείλουμε ένα Μεγάλο Μπράβο, για την προσπάθειά του αυτή! Ας ερευνήσουμε όλοι μαζί, ας προσπαθήσουμε όλοι οι εμπλεκόμενοι σοβαρά  σε μία τέτοια Προσπάθεια σε όλη την Ελληνική  Επικράτεια, για να πετύχει τελικά αυτή και να γίνει Συνήθεια στις δράσεις μας.
Ας σκεφτούμε μόνο πόσα εκατομμύρια πρωινά, γεύματα και δείπνα προσφέρονται τον χρόνο στους ξένους επισκέπτες μας, για να υπολογίσουμε το τεράστιο κέρδος μας από τέτοιες προσπάθειες...... Αυτά όλα είναι στην ουσία μία οργανωμένη ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ ΕΞΑΓΩΓΗ, των προϊόντων μας!.....
Αισιοδοξία λοιπόν, Σύνεση Συνέπεια και Συνέχεια. Ενωμένοι  πάντα σε Κοινές Δράσεις που ωφελούν την χώρα μας και βεβαίως εμάς τους ίδιους.
Σημείωση: Δεν πρέπει να ξεχάσω πως σε κάποια εκδρομή με φίλους στα ορεινά χωριά της Ευρυτανίας, αλλά και μέσα στο Καρπενήσι, δεν μπορέσαμε να βρούμε χειμώνα καιρό ούτε ένα εστιατόριο, που να σερβίρει την πατροπαράδοτη δική μας Φασολάδα!.... εκτός των άλλων εδεσμάτων που παραγγείλαμε! Αυτό δεν είναι παράξενο;…. Η φασολάδα είναι για την Ελλάδα, σαν την πασίγνωστη Ιταλική πίτσα, που αντιπροσωπεύει ένα πιάτο τελείως λαϊκό, αδιάφορο εάν εμείς το έχομε μετατρέψει και αλλάξει σε πιάτο πολύ πλούσιο! Σήμερα σε όλον τον κόσμο προσφέρεται η Πίτσα!
Εμείς υποτιμήσαμε την φασολάδα, μάλλον επειδή ντρεπόμαστε ακόμα και να την παραγγείλουμε! Μήπως μας θεωρήσουν αλίμονο φτωχούς! Θα μπορούσαμε να την προσφέρουμε και σε καλή  και συμφέρουσα για τον εστιάτορα τιμή και ποιότητα. Γιατί τα φασόλια είναι προϊόν του τόπου μας και μάλιστα Αρίστης Ποιότητας. Γιατί όχι λοιπόν;………..