Την αρχή έκανε ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας ο οποίος μιλώντας  στη γενική συνέλευση του  ΣΕΤΕ  τόνισε ότι  «ανοίγονται δυνατότητες σταδιακής μεν αλλά ουσιαστικής φορολογικής ελάφρυνσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων».
Όπως πρόσθεσε  «στο μεσοπρόθεσμο που θα καταθέσουμε στη Βουλή, για το 2019 προβλέπεται δημοσιονομικός χώρος άνω των 700 εκατ. ευρώ, για το 2020 κοντά στο 1,3 δισ. ευρώ».
Στην συνέχεια την σκυτάλη πήρε ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος ανεβάζοντας τον πήχη ακόμη πιο ψηλά. Σε συνέντευξη του διευκρίνισε πως όχι μόνο φτάνουμε σε πλεόνασμα  3.5%, αλλά δημιουργούμε δημοσιονομικό χώρο για φοροελαφρύνσεις – αυξήσεις δαπανών (ή ένα μείγμα αυτών) για κάθε χρόνο ανάμεσα στο 2019 και το 2022. Και ξεπέρασε τον πρωθυπουργό προσθέτοντας.
«Δηλαδή πέρα από τα 700 εκατ. ευρώ -που ανέφερε ο πρωθυπουργός- τα οποία θα κατευθυνθούν σε μόνιμες μειώσεις φόρων από το 2019, θα υπάρχει επιπλέον χώρος για μόνιμες παρεμβάσεις και για τα επόμενα χρόνια, ο οποίος μάλιστα θα διευρύνεται κάθε χρόνο».
Τα νέα αν μη τι άλλο είναι πολύ ευχάριστα. Αλλά γιατί δεν προσδιορίζονται αυτές οι ελαφρύνσεις αφού έχουν  υπολογιστεί επακριβώς τα δημοσιονομικά περιθώρια; Η κυβέρνηση ετοίμασε ολιστικό Αναπτυξιακό Σχέδιο χωρίς την παραμικρή αναφορά σε συγκεκριμένες μειώσεις φορολογικών συντελεστών.
Επίσης προσυπέγραψε το συμπληρωματικό μνημόνιο (Supplemental Memorandum of  Understanding). Ούτε σε αυτό περιγράφονται έστω σε αδρές γραμμές οι φοροελαφρύνσεις  παρότι περιέχονται δεσμεύσεις της Ελλάδας έως το 2022.
Γιατί τέτοια μυστικοπάθεια; Γιατί δεν μας λένε που θα μειωθεί το φορολογικό βάρος (π.χ ΕΝΦΙΑ ή  ΦΠΑ)  για να χαρούμε και εμείς; Μάλλον μας το φυλάνε για… προεκλογική έκπληξη. Πιθανότατα θα μας το αποκαλύψουν λίγο πριν τις εκλογές τότε που όλα συμπεριλαμβανομένων των υποσχέσεων για φοροελαφρύνσεις επιτρέπονται.