Δεν είναι δυστυχώς η Μαρία μόνο. Είναι αμέτρητα τέτοια θλιβερά συμβάντα από χρόνια. Πόσο μέτρησε για την Κοινωνία ο πόνος της Μάνας και του Πατέρα αλλά και των συγγενών για απώλειες αγαπημένων προσώπων και μάλιστα σε νηπιακή ηλικία;……
Μόνο η πολύ σκληρή
παραδειγματική Τιμωρία, που επί τέλους πρέπει να επιβάλλεται για τέτοια φρικτά εγκλήματα! Και η Τιμωρία είναι
δυστυχώς μόνο μία. Η Θανατική ποινή! Δεν είμαι υπέρ του θανάτου, όπως θα
μπορούσε κάποιος να σκεφτεί από την μεγάλη μου επιμονή για τέτοια ποινή. Δεν
μπορώ όμως να ανεχθώ σαν Άνθρωπος που υποτίθεται πως είμαι, κάτι τέτοιου είδους
εγκλήματα, που τα συνυπολογίζω και τα βρίσκω ισότιμα, με την εμπορία των
ναρκωτικών και βέβαια την εκ προμελέτης δολοφονία ανθρώπων. Δεν θεωρώ τον
εαυτόν μου Χριστιανό εάν δέχομαι την συνέχεια στην Ζωή, εκείνων που αφαίρεσαν
Ζωή, πάντα αποδεδειγμένα βέβαια. Κανείς δεν έχει δικαίωμα ν’ αφαιρεί την Ζωή
του άλλου, ούτε και να τον εκμεταλλεύεται με τον τρόπο της εμπορίας βρεφών, της
εμπορίας οργάνων κ.λ.π. Γι’ αυτό εάν δεν «σφίξουν» οι ποινές, σύντομα θα
τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε. Ας αφήσουμε και το θλιβερό που μαθαίνουμε πως
μπορεί ο οποιοσδήποτε με πλαστά χαρτιά να παρουσιάζει για δικά του ξένα
κλεμμένα παιδιά και στο μεσοδιάστημα μέχρι της πώλησής τους να εισπράττει και
επιδόματα από επάνω!
Γιατί και εκεί χρειάζεται
τιμωρία και με σοβαρό οικονομικό πρόστιμο, για τον υπάλληλο που έστω και
απρόσεχτα συνέπραξε αλλά και απομάκρυνσή του από την υπηρεσία!.........Αυτή
είναι η αλήθεια, όσο και αν μας στενοχωρεί! Εάν δεν αντιμετωπιστούν ΡΙΖΙΚΑ αυτά
τα φαινόμενα, η Ελληνική Κοινωνία θα παραμείνει μία Κοινωνία γεμάτη τρύπες, που απλώνουν συνεχώς
την δυστυχία, την Αδικία και βέβαια την προσφιλή μας Ατιμωρησία………………….
