Στην Ελληνική Κοινωνική Ατμόσφαιρα (όπως προφανώς και σε άλλες μη ανεπτυγμένες Κοινωνίες-γιατί εμείς είμαστε σίγουρα μία από αυτές ), έχει από πολλά χρόνια, δημιουργηθεί μία κατά την γνώμη μου κακή εκτίμηση γύρω από διάφορα επαγγέλματα. Συνήθως αφορά τα κακώς λεγόμενα «βρώμικα» επαγγέλματα. Όπως του οδοκαθαριστή, του αγρότη, του οικοδόμου, του κηπουρού, του σερβιτόρου, του απλού εργάτη γενικά, του υπαλλήλου συνεργείου αυτοκινήτων….και άλλα πολλά. Όλα τους έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Το ότι αυτοί οι εργαζόμενοι «λερώνουν» τα χέρια τους και γενικά «λερώνονται» κατά την διάρκεια της εργασίας τους. Εδώ το μεροκάματο δεν μετριέται. Εκείνο που προτιμούμε και εκτιμούμε είναι το «καλύτερα άνεργος, έως ότου να βρει κάποιος το επάγγελμα που του αρμόζει!
Κι εδώ ακριβώς θέλω να σταθώ.
Σίγουρα είμαστε εμείς οι γονείς, οι οποίοι «ποτίσαμε» την Κοινωνία μας με ένα τέτοιο σκεπτικό. Απλά για να ικανοποιήσουμε την κούφια ματαιοδοξία μας. Γιατί πραγματικά είναι κούφια, όταν εθελοτυφλούμε στην πρακτικότητα της καθημερινότητας και επενδύομε στην απόρριψη κάποιας εργασίας, με ένα σχεδόν ρατσιστικό σκεπτικό.
«Μα θα σπρώξω το παιδί μου να γίνει αγρότης;….θα ανεχτώ το παιδί μου να γίνει σερβιτόρος;…θ’ αφήσω το παιδί μου να γίνει μηχανικός αυτοκινήτων; Τι λέτε τώρα….να γίνει οικοδόμος;! ΑΔΥΝΑΤΟΝ! Το παιδί μου εμένα θα γίνει γιατρός (εννοεί μεγαλογιατρός), θα γίνει δικηγόρος (μεγαλοδικηγόρος) θα διοικεί επιχειρήσεις! Θα κάθεται σε ένα πολυτελές γραφείο, κουστουμαρισμένος και αξιοπρεπής!...Ούτε λάδια στα χέρια ούτε χώματα και τσιμέντα! Δεν τον σπούδασα για να γίνει δούλος του ενός και του άλλου!....»
Αυτές οι ενδόμυχες η φανερές εκφράσεις, τις έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές. Και μην πείτε όχι. Ας το ομολογήσουμε. Και τώρα ας εξηγήσω και τις απόψεις μου.
Κατ’ αρχήν πρέπει να συμφωνήσουμε, πως όλα τα επαγγέλματα, είναι και χρήσιμα και βεβαίως αξιοπρεπή. Την αξιοπρέπεια στο κάθε επάγγελμα, δεν την προσδίδει ο τίτλος του επαγγέλματος αλλά η προσωπικότητα του απασχολουμένου σε αυτό.
Η χώρα μας, χώρα από γεννησιμιού της Αγροτική, σήμερα έφτασε στο σημείο, να έχει εγκαταλείψει την Αγροτική παραγωγή. Με αποτέλεσμα πολλοί αγρότες με παράδοση στην Γεωργία αλλά και την κτηνοτροφία να έχουν οδηγηθεί, σε εργασίες χωρίς ορίζοντα ανάπτυξης όπως, απλοί εργάτες η υπάλληλοι με πολύ χαμηλούς μισθούς σε διάφορες εταιρείες, οι περισσότεροι στην τερατούπολη της Αθήνας! Την ίδια στιγμή που η Πολιτεία από εγκληματικό λάθος έχει αποδυναμώσει την Περιφέρεια και διόγκωσε υπερβολικά την Αθήνα την Θεσσαλονίκη και μερικές άλλες πόλεις.
Αποτέλεσμα να εισάγουμε Αγροτικά και Κτηνοτροφικά Προϊόντα για τις δικές μας ανάγκες. Και αυτό το εισόδημα να μην οδηγείται στους δικούς μας ανθρώπους, αλλά στους ξένους! Και να μεγαλώνουμε την Ανεργία! Την ίδια στιγμή σνομπάρουμε το επάγγελμα του σερβιτόρου (ακούστηκε από κάποιον βουλευτή μέσα στην Βουλή, όταν ρώτησε: «μα θα γίνουμε οι σερβιτόροι της Ευρώπης;»………Ε, λοιπόν:
«Σερβίρω» σημαίνει ΕΞΥΠΗΡΕΤΩ! Δεν δηλώνει δουλεία η τι άλλο ερμηνεύουν πολλοί. Τελικά όλοι μας είμαστε «σερβιτόροι» στο επάγγελμά μας. Ας το χωνέψουμε αυτό. Στο κάτω –κάτω, ο Τουρισμός είναι η μοναδική «Βαριά Βιομηχανία» της Ελλάδας! Και οι σερβιτόροι και οι καμαριέρες, και οι λαντζέρηδες, και οι βοηθοί μαγείρων και τα γκρουμ είναι εργαζόμενοι Άνθρωποι!
Η Πολιτεία όμως για όλους αυτούς όπως και τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, δεν στέκεται για να τους στηρίξει όχι με επιδοτήσεις, αλλά με υποδομές Γνώση και προπάντων με απασχόληση, στον υπόλοιπο χρόνο. Όπως η έλλειψη εργασίας που υπάρχει στους εποχικούς ξενοδοχοϋπαλλήλους.
Όταν λοιπόν έχομε μεγάλη Οικονομική Κρίση όπως σήμερα, τα προβλήματα θα ήταν λίγο λιγότερα, εάν δικοί μας άνεργοι άνθρωποι, δεχόντουσαν να κάνουν κάποια, διαφορετική εργασία, αντί να μένουν χωρίς κανένα εισόδημα, έστω και για μια ώρα μεγάλης ανάγκης. Ακόμα και όσοι σπούδασαν ειδικά για κάτι, αλλά δεν βρίσκουν απασχόληση, δεν είναι κακό αλλά αντίθετα πολύ πρακτικό, ν’ απασχοληθούν σε κάτι περιστασιακά εξοικονομώντας το καθημερινό. Και αυτό δεν είναι ντροπή. Είναι ΤΙΜΗ!
Και να μην ξεχνάμε, πως όταν επιλέγεται για κάποιον ένα επάγγελμα, τότε θα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά κατά πόσον η Ελληνική Αγορά το απορροφά η έχει πρόβλημα μηδαμινής προσφοράς εργασίας! Εκεί είναι η ουσία! Εκτός εάν σπουδάζουμε για να εργασθούμε στο εξωτερικό, που και αυτό είναι πιο σίγουρο αφού η χώρα μας, μειονεκτεί ΔΥΣΤΥΧΩΣ! Ελπίζω ειλικρινά κάποτε αυτή η Πολιτεία, να μπορεί να συνδέσει την Εξειδίκευση των νέων με τις πραγματικές ανάγκες της Αγοράς, στην οποία θα πρέπει να αυξηθεί και η ζήτηση δια εργασία και σε άλλα επαγγέλματα, στα οποία δυστυχώς στην Ελλάδα ακόμα είναι απόντα εντελώς. Ας μην μας παραξενεύει λοιπόν η παρουσία πολλών οικονομικών μεταναστών, γιατί εμείς οι ίδιοι, δημιουργήσαμε το περιβάλλον που τους προσελκύει. Και ανασφαλείς αυτοί δημιουργούν, ενώ εμείς μετράμε όλο και περισσότερους ανέργους, μην δεχόμενοι ν’ απασχοληθούμε ούτε περιστασιακά σε διάφορα επαγγέλματα. Ίσως η Κρίση η Παγκόσμια, (αλλά και η δική μας), ίσως μετριάσουν το πρόβλημα.
Προσωπικά εύχομαι σε όλους τους νέους μας, να ξεπεράσουν τις μεγάλες δυσκολίες που η γενιά μας τους δημιούργησε! Πράγμα για το οποίο δεν αρκεί από μέρους μας, ούτε μία πολύ μεγάλη Συγγνώμη!
Στέργιος Καλούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου