Σοβαρότατος κίνδυνος το Δημογραφικό πρόβλημα!

Το Δημογραφικό πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό στην Ελλάδα και όχι μόνο!

Με αφορμή ένα άρθρο στο «Θέμα» της Κυριακής σχετικά με μία δυνατή γυναικεία επαγγελματική προσωπικότητα της κας Χάριετ Γκριν (Μάνατζερ της Thomas Cook), μου δόθηκε η ευκαιρία ν’ αναφερθώ σε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του Δυτικού Κόσμου, το Δημογραφικό Πρόβλημα! Αλλά ας δούμε τι ανέφερε η ανωτέρω  πολύ δραστήρια επαγγελματικά κα Γκριν της οποίας η μέχρι τώρα καριέρα, είναι πολύ πλούσια σε καίριες θέσεις μεγάλων εταιριών, σε ένα συνέδριο γυναικών. Ούτε λίγο ούτε πολύ έκρινε πως η διαρκείας ενός έτους Λοχεία για τις εργαζόμενες γυναίκες είναι πολύς χρόνος και αυτό τις απομακρύνει σοβαρά από τον επαγγελματικό τους χώρο με ζημία και στις ίδιες αλλά και στις εταιρείες. Γι’ αυτό και πρότεινε στην Κυβέρνηση να φροντίσει να «μοιράσει» στον άνδρα και στην γυναίκα τον χρόνο αυτό!...

Με λίγα λόγια δηλαδή η κα Γκριν, έβαλε πιο πάνω σε αξία την επαγγελματική σταδιοδρομία, από την  μητρική παρουσία και ουσιαστική ψυχολογική ανάγκη των μικρών παιδιών από την μητέρα τους.

Ας αφήσουμε όμως την Μεγάλη Βρετανία και ας έλθουμε στην χώρα μας.

Τα τελευταία χρόνια διαμαρτυρόμαστε συνεχώς πως ο πληθυσμός της Πατρίδας μας συνεχώς μειώνεται. Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στα τελευταία χρόνια της μεγάλης οικονομικής Κρίσης, αλλά ακόμα και τότε που τα ευρουλάκια ρέανε ατέλειωτα από παντού κι’ ας προέρχονταν από «μαύρο» η αγύριστα  και πανεύκολα δάνεια. Όπου ο καθένας αγόραζε ότι ήθελε χωρίς την αίσθηση της υποχρέωσης εξόφλησης!

Τι κάναμε εμείς οι Έλληνες για το πρόβλημά μας τόσα χρόνια;…. Απολύτως ΤΙΠΟΤΑ!

1) Κανένας Δήμος η Κοινότητα δεν διέθετε και δεν διαθέτει  ακόμα ιδιόκτητους (και όχι ενοικιασμένους χώρους) παιδικούς σταθμούς, ικανούς να βοηθήσουν την εργαζόμενη Μητέρα, σε ολόκληρη την Επικράτεια! Ούτε όμως και τα Δημοτικά αλλά και Γυμνάσια και Λύκεια, έχουν οργανωθεί να παρέχουν μεσημεριανό  γεύμα και ώρες μελέτης στα παιδιά , έτσι ώστε να γυρίζουν σπίτι διαβασμένα και έτοιμα για την άλλη ημέρα, μετά τις 5μμ. Μόνο έτσι η Μητέρα και ο Πατέρας θα μπορούσαν ν΄ ανταποκριθούν πιο αποδοτικά στις εργασίες τους και στην βοήθεια προς τα παιδιά τους.

2)Είναι λυπηρό και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Το ότι δηλαδή ενόσω ο Έλληνας απέκτησε αρκετά εφόδια τα οποία του καλυτέρευσαν την Ζωή, κάπου η επιθυμία για απόκτηση παιδιών, μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Από την μία πλευρά η καθημερινή πίεση ν’ ανταποκριθεί στα συνεχώς αυξανόμενα έξοδα της οικογένειας (δάνειο σπιτιού, δύο αυτοκίνητα, πιστωτικές κάρτες, ακριβά ρούχα και παπούτσια της τρέχουσας ασύδοτης Μόδας  οπωσδήποτε διακοπές η δυνατόν και στο εξωτερικό κ.λ.π…..κ.λ.π.), κάπου του άλλαξε τον προορισμό του στην Κοινωνία. Εάν προσθέσουμε δε και  τα χρόνια σπουδών αλλά και της επαγγελματικής του αποκατάστασης, τότε φτάνουμε σε ηλικίες πιο κουρασμένες και χωρίς μεγάλη επιθυμία για παιδιά και προβλήματα.

3)Έγινε δηλαδή πρόβλημα η καθημερινότητα  των νέων μας. Ο χρόνος μειώθηκε για προσωπικές στιγμές ανάπαυλας και ηρεμίας. Το άγχος άρχισε να δείχνει τα δόντια του! Ένας Λαός που κάποτε κυριολεκτικά πείνασε και του έλειπαν τα πάντα, τώρα δεν ήξερε από πού ν’ αρχίσει να πληρώνει τα έρημα τα «καλούδια» που ασύστολα αποκτούσε και στη ουσία ήταν δυστυχισμένος.

4) Οι κοπέλες από την άλλη, αφού έζησαν από πρώτο χέρι την υποβάθμιση της γυναίκας από τον αντρικό πληθυσμό των προηγούμενων γενεών, σε όλα τα επίπεδα, τώρα μέσα σε μία ξέφρενη και ανεξέλεγκτη αντεπίθεση στον άνδρα, άρχισαν την επανάστασή τους, ξεπληρώνοντας από τους σημερινούς νέους την αδικία στην γενιά  των Μητέρων και Γιαγιάδων τους. Και ο σημερινός νέος, στην ουσία αθώος από παλιές συμπεριφορές ομοφύλων προγόνων  του, παρακολουθεί αδύνατος ν’ αντιδράσει. Εδώ είναι που πολλές σημερινές σύζυγοι με οικογένεια και παιδιά, εκμεταλλεύονται την κατάσταση και προσπαθούν να περάσουν τα δικά τους καθήκοντα της Μάνας, αλλά και την διεύθυνση της Εστίας τους, στον σύζυγο. Ο οποίος και βεβαίως είναι υποχρεωμένος να καλύψει τομείς, που οι προγονοί του άνδρες δεν έκαναν. Αλλά να αντικαταστήσει και την Μητέρα;….. Υπάρχουν τόσες άλλες βοήθειες σε μία οικογένεια που μπορεί να προσφέρει ο άνδρας……..  

  

Και φτάνουμε εκεί ακριβώς που αφήσαμε την κα Γκριν και τις συμβουλές της.

Δεν παρατήρησε  η κα Γκριν στην χώρα που ζει και δραστηριοποιείται, πως το Δημογραφικό πρόβλημα είναι τεράστιο και πως ένα κομμάτι της Ανάπτυξή της βασίζεται στους μετανάστες οι οποίοι και πληθύνονται σαν τις ακρίδες;

Που σημαίνει πως το βάρος του Κράτους και η Νοοτροπία του Λαού απομακρύνεται πρώτα από την οικογένεια και παράλληλα από την φροντίδα παιδιών. Η οποία θα έπρεπε σε κράτη Ανεπτυγμένα με αξιόλογο Πολιτισμό, να είναι  Πρώτη σε Προτεραιότητα μιας πραγματικά Ωφέλιμης Κοινωνίας. Με στόχο την καλύτερη Ποιότητα Ζωής του;….

Αντί αυτού ακόμα και τα εργοστάσια για τα οποία  αγωνίστηκαν οι συμπατριώτες της, «φύγανε» στο εξωτερικό (Κίνα) για  μεγαλύτερο Κέρδος! Και οι άνθρωποι ας περιμένουν σε δεύτερη μοίρα!

Συμπέρασμα: Η Ανάπτυξη ενός σοβαρού Κράτους, προϋποθέτει να διαφυλάττει τον Πολίτη και να του προσφέρει τις απαραίτητες ανάγκες του. Ανάπτυξη χωρίς όρια Κοινωνικά με μόνο στόχο ένα Κέρδος άχρηστο για τους πολλούς και ωφέλιμο για τους πολύ λίγους, είναι απλά ένα επικίνδυνο Κράτος.

Όσο για την συμπαθέστατη κατά τα υπόλοιπα κα Γκριν, επειδή διαβάζω πως δεν έχει δικό της παιδί, αλλά υιοθετημένο, (άξια γι’ αυτό) δεν είναι το κατάλληλο πρόσωπο για συμβουλές για τις Γυναίκες Εργαζόμενες Μητέρες και με παιδιά!

Ας μην ξεχνάει πως το Κέντρο μιας Οικογενειακής Εστίας είναι η Γυναίκα. Υπάρχουν πολύ σοβαρές ευθύνες για τον ρόλο του Άνδρα, αλλά ας μη αλλάζουμε την Φύση! Αρκετά την βιάσαμε σαν Άνθρωποι. Η μάλλον σαν «ανθρωπάκια»!.......