Γιουροβίζιον τέλος και ανακαι Κκούφιση!

Επιτέλους φτάσαμε στο τέλος αυτής της Πανευρωπαϊκής εκδήλωσης.Επιτέλους γλυτώσαμε από τον συνεχή βομβαρδισμό της καθημερινής αναφοράς στο "μεγάλο" γεγονός. Και αναφέρομαι με αυτόν τον τρόπο για την εκδήλωση αυτή γιατί απλά είμαι της παλαιάς σχολής, της εποχής των φεστιβάλ τραγουδιού του Σαν Ρέμο και του Μίλε Λούτσε της
Ιταλίας. Εκείνης της εποχής όπου πρωτεύοντα ρόλο, δεν έπαιζε το επί σκηνής σώου, αλλά η μουσική και ο στίχος. Ούτε τα εκτυφλωτικά φώτα σε αποσπούσαν από το κυρίως θέμα. Που ήταν μόνο το καλό τραγούδι. Το τραγούδι που μιλούσε στην Ψυχή και στον Έρωτα!
Εκεί διαγωνίζονταν για μένα η Ποιότητα της φωνής, της σύνθεσης, που για να επιτευχθούν απαιτούσαν έμφυτα επιλεγμένα ταλέντα. Αυτό δεν σημαίνει πως και στην Γιουροβίζιον δεν υπάρχουν μουσικές αξίες, αλλά όμως είναι μία μικρή μερίδα της όλης υπόθεσης. Ο Καταναλωτισμός οδήγησε λόγω πρόσκαιρου Κέρδους τον φαστ-φουντισμό ακόμα και στην μουσική και το τραγούδι. Ακούς, ξανακούς, ξανακούς....και στο τέλος δεν σου μένει τίποτα στην μνήμη. Και αυτό γιατί, όλα στηρίζονται σε τεχνικούς εντυπωσιασμούς, θέτοντας σε τρίτη μοίρα την πραγματική Ποιότητα. Έτσι το βλέπω και έτσι το εισπράτω. Είπαμε είμαι παλαιών αρχών. Όπου όλα πήγαιναν πιο σιγά, αλλά ήταν πιο κατανοητά. Όσο για τα κονδύλια που σήμερα διατίθενται, για τέτοιου είδους "παραστάσεις" αποτελούν σκάνδαλο, ειδικά σε τέτοιες οικονομικά προβληματισμένες εποχές. Όσο για την Ελλάδα καλό θα ήταν ν' αγωνιζόταν για άλλες πιο ωφέλιμες πρωτιές. Εκεί δηλαδή που όπως όλοι γνωρίζουμε φτάσαμε στον πάτο. Και αυτό δεν αξίζει στην Ελλάδα. Διερωτώμαι εάν εμείς οι Έλληνες πολίτες αξίζουμε σε αυτήν την χώρα. Μόνο αυτά!.......