Και ενώ η προσπάθεια σωτηρίας της χώρας, από τον θανάσιμο αγκάλιασμα ενός απαράδεκτου Χρέους, συνεχίζεται ακούγονται και πράγματα, ιδέες και προτάσεις πραγματικά εξωφρενικά.
1)Επικεντρώνονται συνεχώς και ασταμάτητα οι συζητήσεις μεταξύ Ελλάδας και Τρόϊκας, στο Εργασιακό καθεστώς. Ακούμε για 6ήμερο εργασίας (αυτό τώρα τελευταία σημειώνεται), για κατάργηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίαςκ.λ.π.. Για μείωση σχεδόν κατά βούληση του κατώτερου μισθού κ.λ.π.,κ.λ.π. Ερωτώ λοιπόν:
Γιατί Πάντα όταν μιλάνε για Κόστος Προϊόντος (η προσπάθεια που γίνεται για πιο ανταγωνιστικά προϊόντα), συνεχώς υπολογίζουν Μόνο το Εργατικό και κανένα άλλο Κόστος; Ποιος είναι εκείνος που λαμβάνει υπ’ όψιν του για μία έστω φορά και το ποσοστό Κέρδους (για να μην αναφερθώ στο Υπερκέρδος); Ποτέ και Κανένας! Ας ακούσομε επιτέλους λίγο και γι’ αυτό! Ας ακούσομε για το Φορολογικό Σύστημα και τις επιπτώσεις του στην Ανάπτυξη…..Όχι όλα τα προβλήματα να είναι πάντα γύρω από τον εργαζόμενο.
Όσο για τις 6 ημέρες εργασίας αντί των 5, τότε με αυτόν τον τρόπο σαφώς και αυξάνεται η Ανεργία, αφού αντί να λέγεται πως για την εργασία της 6ης ημέρας θα προσληφθεί έστω και ένας υπάλληλος, αντίθετα αποκλείουν με τέτοιες σκέψεις κάθε μείωση της Ανεργίας! Αφήστε που τελικά εφ’ όσον υπάρχει πτώση στην Αγορά λόγω έλλειψης ρευστών, τότε τι θα χρειαστεί η παραγωγή μίας επιπλέον ημέρας;…Μήπως με αυτόν τον τρόπο θ’ αυξηθεί η κατανάλωση;…Αστεία πράγματα!.....
2)Ένα δεύτερο άκουσμα, είναι γύρω από την φορολόγηση των ενοικίων που εισπράττουν η Εκκλησία και τα μοναστήρια (Άγιο Όρος κ.λ.π.), από τα διάφορα ιδιόκτητα κτίσματα και καταστήματά τους. Ακούγεται να υπάρχει μία αρνητική στάση τους (εάν τα ακούσματα αυτά είναι πραγματικά), πράγμα για το οποίο εάν συμβαίνει, διαφωνούμε κάθετα. Με την απλή λογική το ότι θεωρούμε τελείως άδικο να υπάρχει διαφορετική μεταχείριση του Κράτους μεταξύ πολιτών και ιερωμένων γενικά. Αυτό αντίκειται στην δικαιολογία πως η Εκκλησία προσφέρει δωρεές (που σίγουρα γίνονται), διότι ο γράφων δεν είναι υπέρ των ερανικών δραστηριοτήτων, αλλά αυτές οι δωρεές, παροχές, συσσίτια κ.λ.π. πρέπει να γίνονται με την απόλυτη Μέριμνα της Πολιτείας. Η οποία Πολιτεία Οφείλει να διαχειρίζεται την Δημόσια Περιουσία και το Δημόσιο Ταμείο με Διαφάνεια Ευθύνη και βεβαίως Τιμιότητα! Χωρίς αυτά δεν θα υπάρξει ποτέ τίποτα το σωστό σε αυτήν την χώρα!.....Βαρεθήκαμε πια να μιλάμε για Τιμιότητα! Βαριές ποινές και Δημεύσεις περιουσιών αναμένουμε να ακούσομε!.
Όσοι μιλάμε ακόμα για εντιμότητα και δικαιοσύνη, είναι σα να κυνηγάμε φαντάσματα κ. Καλούδη σε μια χώρα όπου συνήθισαν πια το τέρας και τώρα του μοιάζουν..
ΑπάντησηΔιαγραφή