Ένα  περιβάλλον  ανησυχίας, συνεχίζει να μας  κάνει να αισθανόμαστε ανασφαλείς.

Θα επιθυμούσα πολύ, να ξέφευγα από το μέχρι σήμερα αίσθημα ανασφάλειας και ανησυχίας, αλλά αυτά που αντιλαμβάνομαι (και εύχομαι ειλικρινά να είναι τελείως λαθεμένα), δεν με αφήνουν. Και ίσως γίνομαι δυσάρεστος, άπιστος Θωμάς η δεν  ξέρω τι άλλο. Πως όμως να πεισθώ, πως πραγματικά μπήκαμε σε έναν καινούργιο πιο ασφαλή δρόμο σαν Κράτος, μετά από 5-6 συνεχιζόμενα χρόνια, Ανασφάλειας και για τον περισσότερο πληθυσμό της Χώρας μας, επώδυνη καθημερινότητα, γεμάτη από τα συνεχιζόμενα πίσω- μπρος, ενός Πολιτικού Καθεστώτος, που το μόνο που δεν έκανε ήταν να διαχειριστεί σωστά και Τίμια, την Οικονομική κατάσταση, όταν:

1)Είδα το ύφος του Υπουργού των Οικονομικών μας, να είναι προκλητικό και απειλητικό σε όλο το διάστημα αυτού που ονόμασε η νέα Κυβέρνηση Διαπραγμάτευση;

2)Η διεκδίκηση της Αξιοπρέπειας, όταν η Ελλάδα βρίσκεται σε κυριολεκτικό οικονομικό χάλι, δεν χρειάζεται  επί πλέον την μαγκιά για να πετύχει.

3)Η Αξιοπρέπεια θ’ αποκτηθεί παράλληλα αμέσως μόλις, αυτό το Κράτος με τους πολίτες του αλλάξει Νοοτροπία και αρχίζει να πειθαρχεί στους Νόμους του. Όταν ο κάθε πολιτικός, νοιώσει ξεκάθαρα, πως δεν επιλέχτηκε στην θέση αυτή, για να καλοπεράσει, αλλά για να «λειτουργήσει», Πως σωστό Κόμμα, είναι  εκείνο, που προσθέτει ακόμα και ένα λιθαράκι στις Αναπτυξιακές Δομές της Χώρας.

4)Πώς να καταλάβω πως πετύχαμε κάτι όταν, συνεχώς ακούω από τους Δανειστές μας, πως εάν δεν προχωρήσουμε στις υποχρεώσεις μας κανονικά και αφού περάσουμε με επιτυχία την Αξιολόγηση. τότε μόνο, θα μπορέσει το Κράτος να εισπράξει τα προβλεπόμενα.

5)Τότε γιατί αυτές οι «κραυγές», πως «πετύχαμε, όταν σε τίποτα δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, εάν δεν τους ρωτήσουμε και δεν πάρουμε την έγκρισή τους;

6)Τι τον ενδιαφέρει τον Πολίτη, εάν η « Τρόϊκα» τώρα την λέμε «Θεσμούς», η εάν Το Μνημόνιο το ονομάσαμε «Συμφωνία»;

7)Πώς να μείνω ήσυχος, όταν βλέπω πως αυτήν την δύσκολη ώρα την «παράτασης», αντί να συνεργαστούν όλα τα Κόμματα, έστω για ένα μίνιμουμ επιτυχίας, αντιπαλεύονται μεταξύ τους. Η Κυβέρνηση  διαμηνύει  πως είναι θύμα μιας πλεκτάνης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και η Αξιωματική Αντιπολίτευση φωνάζει πως η νέα Κυβέρνηση «έκλεψε» την ψήφο του Λαού (πράγμα δηλαδή που ήδη έχει γίνει από όλες τις προηγούμενες)!

8)Τι έγιναν οι προεκλογικές πομπώδεις υποσχέσεις, πως θα, καταφέρουν να «κόψουν» το μισό Χρέος και  πως θα «ξεσκίσουν» τα Μνημόνια;…

Με όλα αυτά και πολλά περισσότερα, πως να πεισθώ ποιος λέει την Αλήθεια και ποιος τι Ψέμα;

Ο Λαός και ειδικά εκείνο το κομμάτι που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του, ο άνεργος και ο μικροεπαγγελματίας αλλά και ο μεγάλος νομοταγής μεγαλοεπιχειρηματίας, περιμένουν το οξυγόνο της Ζωής τους. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παίξει με την τύχη του, για την οποία τις περισσότερες φορές, δεν φταίνε οι ίδιοι, αλλά η κατάρρευση ενός Κακοδιαχειριζόμενου Κράτους.

Ας συμφωνήσουν λοιπόν Όλοι τους στην Βουλή στα Μίνιμουμ αποτελέσματα επιτυχίας μιας Ανάσας Ζωής στον Έλληνα!

Ούτε κομπασμοί, ούτε μαγκιές, ούτε απειλές, ούτε υποσχέσεις του κοπανιστού αέρα, όσον αφορά τον Χρόνο, που μπορούν να πραγματοποιηθούν!

Οι «κακοί» κοιτάνε το σπίτι τους. Η δουλειά μας είναι να κοιτάξουμε για μία φορά και εμείς το δικό μας Σπίτι! Και όταν καταφέρουμε με πολύ κόπο να ξεμπλέξουμε και ν’ ανασάνουμε οικονομικά, τότε δικαίως μπορούνε οι Πολιτικοί μας να μιλάνε για Αξιοπρέπεια!... .Δουλειά λοιπόν όλοι μαζί και γρήγορα!.......