Διαφορετική αντίληψη αναγκών και αξιών!

Μέσα από τον πανικό μας ξεφεύγουν  ουσιώδεις  καλύψεις  Ανθρώπινων αναγκών!

Σήμερα το πρωϊ, στον ΣΚΑΙ άκουσα για μία απεγνωσμένη προσπάθεια κάλυψης μίας θέσης γιατρού στο Νησί της Σύμης. Όπου ζουν περίπου 4000 κάτοικοι συμπεριλαμβανομένων και των συνεχώς αναλασσόμενων αριθμών των διαφόρων προσφύγων και πιθανώς και παρανόμων μεταναστών. Εάν άκουσα καλά υπάρχουν και 3ΟΟΟ Ελληνόπουλα σε σχολεία. Σε τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ Δημάρχου Σύμης και γραμματέως (Ιατρικής! Ειδικότητας Υπουργού Υγείας), η απάντηση στο επίμονο και συνεχές αίτημα του Δημάρχου ήταν το εξής:"Δεν περισσεύει ούτε ένας γιατρός για την Σύμη"! Ξερά  και ξάστερα! Παράλληλα ακούσαμε πως οι συνθήκες της διαμονής ενός γιατρού στο νησί είναι αρκετά καλές. Μισθός 2200 περίπου και υπάρχει και δυνατότητα  προσφοράς  της διαμονής του.

Και  λόγω της Μεγάλης σημερινής ημέρας της 28ης Οκτωβρίου, το μυαλό μου επανήλθε στο κατά πόσον είναι αναγκαίες σήμερα οι παρελάσεις!

Και ερωτώ: Ποιο είναι πιο Πατριωτικό και Ανθρώπινο; να καλύψουμε Ανθρώπινες Ανάγκες ειδικά στα απομακρυσμένα νησιά, η να ασχολούμαστε με αψυχολόγητες παράτες (για μένα), όταν έχει ακουστεί πως ο στρατός, η Αστυνομία, το ΕΚΑΒ και άλλες υπηρεσίες έχουν πρόβλημα από την έλλειψη καυσίμων και συντήρησης των οχημάτων λόγω οικονομικής  αδυναμίας! Και βέβαια εάν δεν γίνονταν αυτές οι άνευ ουσίας πραγματικής οι παρελάσεις, με την εξοικονόμηση που θα μπορούσε να γίνει, ακόμα και κομμάτι Ισοδύναμων κεφαλαίων θα μπορούσαν να καλυφτούν.

Για εμένα προσωπικά η σημερινή ημέρα είναι μία ζοφερή η μέρα Πένθους, γιατί μπορεί ν 'απωθήσαμε τους Ιταλούς μ' επιτυχία, αλλά έως εδώ! Σαν σήμερα η Ελλάδα μπήκε στην Κόλαση του Πολέμου, με μεγάλες απώλειες θυμάτων. Ακολούθησε η τραγική Κατοχή και ο επάρατος Εμφύλιος. Ατή η ημέρα είναι ημέρα Περισυλλογής και Περίσκεψης. Πιστεύω πως ακόμα και στα παιδιά μας σήμερα, θα μπορούσαμε με άλλους πιο αποδοτικούς τρόπους για να τους κάνομε να μάθουν καλύτερα και με πιο Σεβασμό της Πατρίδας μας το δύσκολο Παρελθόν!

Αντί αυτού βλέπω στις παρελάσεις τις μαθητικές Κοινότητες τα αγόρια χωρίς και κέφι να παρελαύνουν χωρίς κέφι (πολλοί μαθητές απέχουν) και οι  περισσότερες μαθήτριες Γυμνασίων και Λυκείων, υπερήφανα να προχωρούν στον ρυθμό της παρέλασης. Όχι για την ουσία αλλά για το ντύσιμο και γενικά την εμφάνισή τους (μέσα στο κρύο), με μίνι φούστες   και  λευκά πουκαμισάκια!

Εάν αυτό είναι Σεβασμός στην Κατάρα του Πολέμου, τότε λυπάμαι αλλά με πολλούς άλλους συμπατριώτες μου ζούμε σε άλλον Πλανήτη! Και εάν αυτά τα γραφόμανα προκαλούν συμπολίτες μου, είναι δεκτό! Αλλά πριν κρίνουν ας το σκεφτούν λίγο περισσότερο. Δεν είναι κακό ν΄ανταλλάζουμε απόψεις και θέσεις.

Αλλά όλοι μας είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσουμε πως όλα οφείλουμε να τα αποφασίζουμε ανάλογα με τις αναγκαίες Ανθρώπινες Ανάγκες!.......
Ας υποκλιθούμε στα θύματα του 1940, της Κατοχής και του Επάρατου Εμφύλιου, που ήταν ότι το χειρότερο για την Ελλάδα.
Σήμερα οι σημαίες μας στα μπαλκόνια, μεσίστιες. Σαν φόρος τιμής για όλα τα θύματα του Πολέμου!
Κάθε χρόνο ένα Πανελήνιο Μνημόσυνο, θα ήταν κάτι που θα έδινε στους Νέους μας, μία αιτία για να μάθουν καλύτερα τι σημαίνει Αγωνιστής Πατριώτης. Χάριν όλων αυτών η Ελλάδα επέζησε και την απολαμβάνομΕ Εμείς σήμερα και τα νέα παιδιά! Μόνο που δεν Πρέπει να την εξοντώσουμε, γιατί αυτό κάνουμε εδώ και 40 χρόνια. Οι Έλληνες που πεινάσαμε, κινδυνεύουμε να ξαναγίνουμε Κατοχικοί με διαφορετικό και πιο "μοντέρνο" τρόπο, γιατί πολύ απλά δεν εννοούμε ακόμα να έιμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ!......