Κυρίες και κύριοι, πολύ λίγα για τα κοινόχρηστα!

Εμείς οι άνθρωποι τελικά μάλλον "στρουθοκαμηλίζουμε"! Συνεχώς αναφερόμαστε για την Κοινωνία, για την Πολιτική, κριτικάρουμε δίνουμε λύσεις επί παντός επιστητού! Τελικά σαν να τα ξέρουμε όλα, μας διαφεύγει πως ένα μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό δείγμα της Κοινωνίας μας είναι η συγκατοίκηση ξένων μεταξύ τους οικογενειών σε μία πολυκατοικία. Πρέπει να τονίσω πως ότι γράψω παρακάτω δεν αφορά το σύνολο των συγκατοίκων όλων των πολυκατοικιών. Προς Θεού!Δεν είναι έτσι. Δυστυχώς όμως αυτό αφορά το μεγαλύτερο μέρος αυτών. Αυτό το θέμα εάν αναλύσουμε χονδρικά θα καταλάβουμε για το πόσο δύσκολο είναι να κυβερνηθεί αυτή η χώρα άσχετα από κομματικά η άλλα κριτίρια. Ο καθένας μας σε αυτήν την χώρα,έχει την δική του "παντιέρα"! Εδώ δεν βρίσκεται πολλές φορές η άκρη για συννενόηση σε μικροπροβλήματα που όμως επηρρεάζουν την ομαλή συγκατοίκηση. Ξεχάσαμε όλοι μας που μένουμε σε πολυκατοικία πως ακόμα και εάν βρισκόμαστε μέσα στο διαμέρισμά μας, αυτό δεν σημαίνει πως μπορούμε να παραβλέπουμε την ησυχία των συγκατοίκων μας η να ατακτούμε στους κοινόχρηστους χώρους της. Ο τρόπος συγκατοίκησης σε μία πολυκατοικία, είναι το κύτταρο- δείγμα της Κοινωνίας μας. Είναι ο σεβασμός στα κοινά δεσμευτικά όρια που βοηθούν στην ομαλή συμβίωση των ανθρώπων. Είναι το ενδιαφέρον για το κοινό καλό, από όπου πηγάζει και το δικά μας καλό, που χαρακτηρίζει την διαβίωσή μας μεταξύ ξένων ανθρώπων, αλλά συγκατοίκων. Πόσες φορές δεν ακούσαμε για διαφωνίες σοβαρές, για δικαστικές προσφυγές, για σοβαρούς καυγάδες κατά την διάρκεια των περιβόητων "Συνελεύσεων"! Και πόσες φορές στις πολυκατοικίες η θέση του διαχειριστή είναι η χειρότερη απασχόληση επειδή τεντώνει τα νεύρα, από τις αναισθησίες των διαφόρων συγκατοίκων. Και μετά ζητούμε σε αυτήν την χώρα να έχουμε συννενόηση και προκοπή. Εγώ αυτό το αποκλείω παντελώς. Είμαι πεπεισμένος πως μόνο στο εξωτερικό σαν μετανάστες, ευρισκόμενοι μεταξύ αυστηρών νόμων (οι οποίοι λειτουργούν στο ακέραιο όμως), εκεί προοδεύουμε. Εκεί αγαπάμε την πατρίδα περισσότερο. Εκεί αγαπάμε το συνάνθρωπο παραπάνω. Μας πνίγει βλέπετε η ανασφάλεια και ο καύμός της πατρίδας. Αλλά όταν είμαστε εδώ τυφλωνόμαστε, γεμάτοι Ωχαδερφισμό και ανυπακοή σε ότι σωστό και δίκαιο....με τα γνωστά πια σε όλους μας κακά αποτελέσματα.... Εγώ πρώτος και μετά όλοι μας ας βάλουμε λίγο την φαιά ουσία μας να δουλέψει. Ας κυτταχτούμε στον καθρέπτη και ας αποφασίσουμε επιτέλους να συμπεριφερθούμε με μια λογική που είναι η βάση για Ποιότητα Ζωής. Γιατί τελικά η διάρκεια της Ζωής μας είναι πολύ μικρή για να την δυσκολεύομε κι όλας!